အလႊမ္းသင့္လူ

ဟိုးတစ္ေခၚက...
သူရဲအိုျမဴေထြးေတြနဲ႔...
မိုးကိုေမ်ာ္လို႔ ဗံုတီးေလရဲ႕ .......။

ပင္လယ္က..
အံစာလို ေျခာက္မ်က္နွာနဲ႔
မာယာေတြ ..
သူမို႔ေမြး - ထုတ္ - တတ္ .......၊

ေကာင္းကင္က..
ေလဘယ္လို ..ေ၀ွ႔ေ၀ွ႔
ၾကယ္ေတြပဲ ...
ေနာက္ဆံုးပ်ိဳ႕ - အန္ - ရ .......၊

ဘယ္လိုဥတုကို... ေဖ်ာ္ေရာင္းေရာင္း
အၿပံဳးတုေတြ...၀ါးၿပီး
(ငါ)...
အာမေညာင္း ခ်င္ဘူး .......။

ရင္ဘတ္က ...
ခ်ိန္သီးလိုဘယ္လိုစြင့္စြင့္...
ေဘာင္တစ္ခုလိုလွုပ္ခြင့္ရတာ ၾကာေပါ့ .......။

ပက္လက္ၾကီးျဖစ္တဲ့....ျမစ
္ဂီတမရွိ ၊ ဘာမရွိ နဲ.
အကၡရာေပ်ာက္... ဒီေက်ာက္စာက
ခတ္ဆတ္ဆတ္.. မက္မက္ရပ္လို႔
ေဘာေလာေပၚ အိမ္မက္နဲ.
(ငါ)
မအိပ္ခ်င္ဘူး .......။

ငါဆိုတာ ...
တစ္ခါတစ္ခါဘယ္လို ...
သမိုင္းကိုကိုက္ရမလဲလို႔...
ၾကည္႕တတ္တဲ့ေတေလၾကြက္တစ္ေကာင္ .......။

ဒီလိုပါဘဲ ......
ဒီလိုပါဘဲ .....
ဒီလိုပါဘဲ .....
အၿပံဳးတစ္ခုနဲ.ဆက္ၿပီးေတာ့လြမ္းေန .......။

သစ္ညိဳပင္လို ...အိုၿပီး
အေငြ႕သစ္ျဖစ္တဲ့... ျမဴ....
မရမ္းရင့္ရင့္...
အလြမ္းသင့္ "လူ" .......။

P.S

သိမ္းထားတာၾကာပါၿပီ။

စာေတြျပန္ဖတ္ရင္းနဲ႔ေတြ႕လုိတင္လုိက္တာပါ။